گزیده ای از شعر سهراب سپهری به نام صدای پای آب

در این پست، بخشی از شعر سهراب سپهری را همراه با ترجمه در اختیار علاقه مندان به زبان انگلیسی قرار می دهیم. همچنین این پست برای علاقه مندان به شعر و ادبیات فارسی نیز مورد استفاده می باشد. بسیاری از کاربران دنبال اشعار انگلیسی و یا شعرهای فارسی به انگلیسی هستند که به سختی می توانند آنها را پیدا کنند. سایت Languagedownload با قرار دادن گزیده ای از اشعار بزرگان به صورت رایگان برای شما عزیزان، قصد دارد رضایت زبان آموزان و کاربران عزیز را نسبت به سایت بی نظیر لنگوئیج دانلود جذب کند.

قسمت هشتم از شعر سهراب سپهری، به نام ” صدای پای آب ” را بر روی سایت قرار داده ایم: (برای مشاهده روی ادامه مطلب کلیک کنید)

A rattle box murdered on the siesta mattress

A tale murdered at the mouth of Alleyway of Sleep

A sorrow murdered at the command of a song

The moonlight murdered at the command of neon light

A willow tree murdered by government

A desperate poet murdered  by a snowdrop.

 

The entire face of the earth was visible.

Order reigned in Greek alleyways.

An owl hooted in the Hanging Gardens.

The wind blew scraps of history at Khybar Pass.

A boat carried flowers on the tranquil Lake Negueen.

In each lane in Benaras, a lamp burned perpetually.

 

I saw people.

I saw towns.

I saw mountains and plains.

I saw water, and earth.

I saw light and darkness.

I saw plants in light and plants in darkness.

I saw animals in light and animals in darkness.

I saw man in light and man in darkness.

 

I’m a native of Kashan, but

My hometown is not Kashan.

My hometown is lost.

With endurance and stamina

I have built a house on the other side of night.

 

In this house, I live close to the Moist Obscurity of Grass.

 

پیشنهادهای ویژه

” ترجمه فارسی “

قتل یک جغجغه روی تشک بعد از ظهر

قتل یک قصه سر کوچه ی خواب

قتل یک غصه به دستور سرود

قتل مهتاب به فرمان نئون

قتل یک بید به دست “دولت”

قتل یک شاعر افسرده به دست گل یخ.

همه ی روی زمین پیدا بود:

نظم در کوچه ی یونان می رفت.

جغد در “باغ معلق” می خواند.

باد در گردنه ی خیبر، بافه ای از خس تاریخ به خاور می راند.

روی دریاچه ی آرام “نگین” قایقی گل می برد.

در بنارس سر هر کوچه چراغی ابدی روشن بود.

مردمان را دیدم.

شهرها را دیدم.

دشت ها را، کوه ها را دیدم.

آب را دیدم، خاک را دیدم.

نور و ظلمت را دیدم.

و گیاهان را در نور، و گیاهان را در ظلمت دیدم.

جانور را در نور، جانور را در ظلمت دیدم.

و بشر را در نور، و بشر را در ظلمت دیدم.

اهل کاشانم، اما

شهر من کاشان نیست.

شهر من گم شده است.

من با تاب، من با تب

خانه ای در طرف دیگر شب ساخته ام.

من در این خانه به گم نامی نمناک علف نزدیکم.